برای افراد مبتلا به هیپوگلیسمی، عسل عناب تکسو برای افزایش آنی سطح قند خون بعد از غذا می شود. و می تواند باعث ترشح بیش از حد انسولین در بدن شود و سطح قند خون ممکن است به زیر سطح طبیعی کاهش یابد و در نتیجه هیپوگلیسمی ایجاد شود.
هیپوگلیسمی به طور بالقوه خطرناک است، پس از وقوع، کربوهیدرات ها باید فورا مصرف شوند تا در مدت زمان کوتاهی قند خون افزایش یابد. پس از خوردن عسل، می تواند به سرعت سطح قند خون را افزایش دهد، در نتیجه هموستاز قند خون را حفظ می کند.
بنابراین عسل به عنوان یک درمان کمکی برای هیپوگلیسمی استفاده می شود. بنابراین برای بیماران مبتلا به هیپوگلیسمی، علاوه بر توجه به جایگزینی غذاهای با GI نسبتاً بالا با غذاهای با GI نسبتاً پایین، می توان از عسل به عنوان پشتیبان غذای اورژانسی نیز استفاده کرد.
با این حال، از آنجایی که شاخص گلیسمی شکر و عسل بسیار نزدیک است. بنابراین بسیاری از مطالعات تغذیه ای بر این باورند که اگر دیابتی ها برای مدت طولانی به جای شکر سفید از عسل استفاده کنند، به اثر کاهش قند خون نمی رسد.
در اوایل قرن هشتم پس از میلاد، ثبت شد که عسل می تواند اسهال را مهار کند. در عین حال، عسل اثر تنظیم کنندگی خوبی بر اختلالات گوارشی دارد، گزارش شده است که مقداری عسل می تواند اسیدیته اسید معده را کاهش دهد.
و در عین حال عسل می تواند باعث تقویت پریستالسیس مجرای روده انسان و کوتاه شدن آن شود. زمان اجابت مزاج
عسل می تواند عملکرد دستگاه گوارش بدن انسان را تنظیم کند، که ممکن است به محتوای الیگوساکارید آن مربوط باشد.
آزمایش‌های آزمایشگاهی بر روی 5 سویه بیفیدوباکتریوم تیمار شده با عسل انجام شد و نتایج نشان داد که عسل تأثیری مشابه با الیگوساکاریدها در تقویت رشد سویه‌ها دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.