طناب و بند رخت شوفاژی، مجموعه‌ای از الیاف، رشته‌ها یا سیم‌هایی که با پیچاندن یا قیطاندن (بافته کردن) به یک خط بلند و انعطاف‌پذیر فشرده می‌شوند.
سیم طناب پلاستیکی نازک اغلب به عنوان کابل (q.v.) نامیده می شود. نیاز اساسی برای سرویس این است که طناب محکم فشرده و از نظر ساختاری پایدار بماند، حتی زمانی که طناب خم شده، پیچ خورده و کشیده شده است.
ویژگی اصلی یک طناب استحکام کششی آن است.
بافت و ماهیت یک طناب با رنگ، ظرافت، سفتی، استحکام و کشش الیاف یا رشته های استفاده شده در ساخت آن تعیین می شود. برای مثال طناب های پنبه ای نرم تر، ضعیف تر و کشش تر از طناب پلاستیکی بسته بندی هستند.
طناب های مانیل، برای اندازه معین، قوی تر از طناب های کنفی یا جوت هستند. از آنجایی که حتی الیاف کوتاه را می‌توان به نخ‌های انعطاف‌پذیر بلند ریسید، عملاً هر الیافی را می‌توان به طناب تبدیل کرد.
طناب های ساخته شده از رشته های ساخته شده از فلزات انعطاف پذیر یا پلیمرهای مصنوعی مانند طناب ورزشی کراس فیت با طناب های الیاف طبیعی متفاوت هستند زیرا هر رشته خاصی که به شکل طناب کمک می کند در تمام طول طناب می گذرد.
یک رشته یا سیم ضخیم سفت تر از یک رشته ریز از همان ماده است. استفاده از آن منجر به طناب سفت تر برای اندازه معین می شود.در ساختار طناب پیچ خورده پایه، مراحل متناوب در جهت مخالف پیچ خورده تا پایداری پیچشی ایجاد شود.
هنگامی که طناب به صورت مارپیچ در جهت بالا به سمت راست دیده می‌شود که طناب به صورت عمودی نگه داشته می‌شود، به‌عنوان سمت راست یا Z-twist مشخص می‌شود.
اگر رو به بالا به سمت چپ، به عنوان چپ گذاشته (S-twist). ساختار طناب بافته یا بافته شده تعادل پیچشی را با عبور و مرور مجدد اجزای طناب به روش میپل ایجاد می کند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.